Mektuplar

Güzel kızım,

Ortaokul ikinci sınıftayım ve bir çocuğa deliler gibi aşığım.O kadar çok aşığım ki, ergenliğim genç irisi kıvamında giderken, aşkımdan yataklara düşme pahasına 10 kiloya yakın vermişim .Aramızda ki tek iletişim yolu onun bana, benim ona teneffüs aralarında yolladığımız notlar.Nasıl oldu anımsamıyorum; o notlardan biri müdür yardımcısının eline geçmiş.Ders ortasında sınıfımdan çıkarılarak müdür yardımcısının odasına götürüldüğümde karşımda dört tane Murat beni bekliyordu.Hangi Murat olduğunu çıkaramayınca sınıfta ki tüm Muratları karşıma dizmekte çare bulmuş çok saygı değer müdür yardımcımız.Ben olayın şokundan kendime gelemezken o tüm siniriyle bağırıyor söyle bakalım hani Murat bu senin Muratın.....
Öleceğimi sandım.Utançtan insanın ölmediğini de o gün anladım.Ertesi gün okula gitmedim kararlıydım. Okula gitmeyecek, kaydım başka bir okula alınana kadar o okula ayak basmayacaktım.Bir hafta kadar sürdü inadım.Bir hafta sonra okula girdiğimde kimse o olayı anımsamıyordu bile.Olan ilişkimize olmuş bizim korkak Murat bırak benimle çıkmayı, koridorda beni gördüğünde bile yolunu değiştirir olmuştu:)
Unutma, hayatta utanacağım,rezil olduğunu düşünüp kendini odana kapatacağın,hayatının bittiğini düşüneceğim milyon tane an yaşayacaksın.Aradan geçen zaman tüm acılarının ilacı olacak.Çok değil bir kaç yıl sonra ise o anları düşünüp kahkahalarla güleceksin.Dilerim ki tüm acılarından,tüm hatalarından alabileceğin en az zararı alarak çıkarsın.O çok sevdiğin kitapta dediği gibi büyümek çok eğlenceli bir serüvendir....Ve  dilerim ki bu serüvenin her anından keyif alırsın


ANNEN....