100 NUMARA

Şu tarihe kadar günlük bile tutmakta istikrar sağlayamamış ben için önemli bir sayı bu 100. post vay vay vayy hani ilk gençlik günlerinde herkes günce tutar iki satır karalar ne bileyim defter kitap arasında saklayacağı üç beş not bırakır.Ben  onu bile becerememiş biriyim,o yüzdendir ki 100. post benim için gayet mühim:)
Aslında yazmak fiili ile aram eskiden beri pek iyi değildi...ergenliğimin en cafcaflı yıllarını saymazsak o zamanlarda birileri ki kim olduğunu anımsayamıyorum kızgınken yazmamı salık vermişti.Anneyle kavgamı edildi oda kapıları çarpılarak salya sümük başlardım yazmaya
-beni kimse anlamıyorrrrr!! diye başlayan tadından yenmez yazılara
Kızgınlığım geçince de yazdığım şeylerin salaklığına şaşarak gizli bir delilmiş gibi hemen yok ederdim yazdıklarımı.
Lise zamanlarım ise kalemimin tavan yaptığı yıllardır:))Fena ajite kompozisyonlarla edebiyat öğretmenlerimin gönlüne taht kurmuşluğum vardır... valla:) .Kompozisyon konusu kitap sevgisi mi allahh kim tutar beni  kitap nedir faydaları nelerdir le başlayıp lanet olsun kitap okumayan insanlara diye biten  okuyanın bam telini titretecek kompozisyonlar yazardım:)
Ardından yazım sanatıyla aramıza kara kediler girdi uzaklaştık birbirimizden,herkes şair,herkes yazardı çevremde,hele de iki kadehten sonra....ulen bunları okuyacak adam da lazım ben eksik kalayım bari diyerek verdim kendimi okumaya:)
Ardından evlendim herşey değişmişti çevrem,arkadaşlarım soluduğum hava bile, film platosunda gibiydim ilk günler alışamamıştım,alışmakta istemiyordum....
Derken anne oldum kızım doğdu,yürüdü,konuştu baktım ki benim beşer hafızam unutmaya meyilli.Ne zaman aguladı talya veya ne zaman gülümsedi anımsamıyordum..
İşte bu sebepten yazılmaya başlandı bu blog...unutmamak için hani ilerde taliş okur falan diye değil ben okurum diye...ne yollardan geçtim,neler yaşadım diye
Bu kendi kendime sayıklamalarım da sizlere sürçili ihsan ettiysem affola..Hadi bakalım nice 100. postlara:)

***Edvard Munch ;Starry Night