ÇOCUKLARDIK,PARLAK YILDIZLARDIK O ZAMAN(MİM)

Sabah kahvemle bloglar arasın da küçük bir yolculuğa çıkmıştım ki hoş bir sürprizle karşılaştım blogcu anne mimlemiş beni.…

1-Sizi mimleyen kişiye link veriyorsunuz mutlaka ki akışı bozmayalım
blogcu anne

2-Çocukluğunuzda anne ve babanızla (ya da aile büyükleriyle) yapmış olduğunuz ve sizi siz yapan şeylere katkısı olan bir olay, bir aktivite, bir eylem… Ve hangi yönünüze katkıda bulunduğu…
Ben ailenin en küçük çocuğu olmamın tüm avantaj ve dezavantajlarını sonuna kadar yaşadığımı anımsıyorum.Evimiz de annem ve babam benden 7 yaş büyük bir ablam 5 yaş büyük bir abim,üniversite de öğrencilik yapan teyzemle beraber yaşıyorduk.Aşşağı yukarı aynı mahallede oturduğumuz halalar amcalar ve pek tabiiki çocukları ile kocaman bir kabile gibiydik:)
Hepsi ile ayrı ayrı, gelişimime katkıda bulunan şeyler yaşadım.Annem hayatta tanıdığım en güçlü kadınlardan biridir.O'nun hayata karşı dimdik duruşuna,kıvrak zekasına o zamanda hayrandım hala hayranım.Kendime rol model aldığım kadınlardandır.
Babamla, annemden kaçarak pastanede yaptığımız sabah kahvaltılarını ,o sıcacık poğaça ve kaynar sütün (eskiden pastahanelerde süt satılırdı yaa bak şimdi hatırladım) tadını,paylaşılan o küçücük zaman diliminde kendimi ne kadar özel hissettiğimi hatırlıyorum.Aynı küçük kaçamakları şimdi kızımla yaşıyoruz:)
VEE Ablam hala anımsadığımızda yok artık yaa dediğimiz bir olay vardır ki benim kitap aşkımın müsebbibi olduğunu düşünürüz maaile...henüz 4 yaşında falanım ablam ise11 yaşın da Kerime Nadir'in Esir kuş adlı kitabını okuyor ben ise tüm şımarıklılığımla bana da oku diyerek tepesindeyim....her akşam kitabı okumaya başlıyor bana kocaman bir roman ve ben 4 yaşımdayım ve kitap bilenler varmıdır bilmem inanılmaz acıklı,inanılmaz arabesk ,her akşam ağlaya ağlaya uyuyorum.Ama kitaplara karşıda inanılmaz bir aşk ve merak duymaya başlıyorum.....
Teyzem o dönemde İTÜ de öğrenci,her hafta sonu koala yavrusu gibi yapışıyorum bacaklarına 
-ne olurrrrrrrrrrr beni de götür 
 teyzeyle ve arkadaşları ile gidilen sinema ve tiyatro fasılları....
yaşadığım tüm bu küçük,mucizevi anların hepsinin beni ben yaptığını düşünüyorum


3-Çocukken oynamayı en çok sevdiğiniz oyun ve oyun aparatı?
İstanbul-Küçükyalı'da geçti tüm çocukluğum mahallenin tüm çocukları ile gece oynadığımız saklambaçlar diğer mahallenin çocukları ile yaptığımız mahalle savaşları,en sevdiğimiz oyunlardandı 
O zaman reklamlarda KİRLENMEK GÜZELDİR diye bas bas bağrılmadığı için arka bahçemizde yaptığımız çamur pastalarını annelerimize gösterdiğimizde önce bu üstünün başının hali neee diye koşar adım banyoya sokulurduk:)
en sevdiğim oyuncağım ise tabiiki BARBİE lerimdi:)tüm kızlar barbielerimizi toplar sokakta evcilik oynamaya başlardık:)(Şimdi de kızımın barbieleri ile oynuyorum ben iflaf olmayacağım sanırım)


4-Sokakta oynar mıydınız?
 Sokaktan eve girmezdik ki:)


5-Çocukluğunuz ve ilk gençliğinizle ilgili keşke farklı olsaydı dediğiniz bir durum/olay…
Keşke değil ama böyle olsaydı ne olurdu acaba dediğim bir olay var
Bizim zamanımız iyi bir liseye gitmek için kursların,dershanelerin olmadığı bir dönemdi. İlkokul sonrasında anadolu liseleri ve kolej sınavları olurdu (o zamanlar 5 yıllık ilkokulun ardından sınavlar yapılırdı orta okul kısmından başlardık gitmek istediğimiz liseye) öylesine girilmiş bir anadolu lisesi sınavından iyi bir puan alarak Kadıköy Anadolu Lisesini kazanmıştım.Aman Allahım benim için kabusa dönüşmüştü o yaz o dönemde okuduğumuz okullar ile anadolu liselerinin arasında ki tek fark anadolu liseslerinin 4 yıl oluşu ve ingilizce hazırlık okutmalarıydı.ve tüm arkadaşlarım semtimizde ki Kadir Has lisesinin orta kısmına gideceklerdi ve doğal olarak ben de o liseye gitmek için çırpınıyordum neler yapmadım ki ağladım,tepindim 11 yaşımın tüm kaprisiyle en son sınav sonuç kağıdını çöpe attım:))ve zafer anı annem beni istediğim okula yazdırdı
Şimdi bakıyorum da herkes iyi bir okula çocuğunu sokabilmek için tüm imkanlarını seferber ediyor o zaman aklıma takılmıyor da değil acaba yanlış mı yaptım diye


6-Çocukluk ve ilk gençlikle ilgili iyi ki böyle olmuş dediğiniz bir olay…
Zor bir soru  hımmm düşüneyim azcık ......
iyi ki annem beni doğurmuş:))))  yaşadığım her şey için iyi ki yaşamışım diyorum


7-Varsa çocukluk dönemine dair bugünü etkileyen bir olay, anı…
Daha önce yazdığım gibi ciddi bir şekilde kuş fobim var....uçan her türlü yaratık kanımı dondurmaya yetiyor.Bunun sebebini anneme sorduğumda küçük bir bebekken kuşların pusetime konup beni gagalamaya çalıştığını öğrendim.Olayı yaşadığım da henüz bir bebek olmama rağmen korkumun bu kadar canlı şekilde kalabilmesi ilginç


Evett sorular ve cevaplar bittii ben de Tibetin annesini mimliyorum.Kolay gelsinnnn